ศิลปิน : แคท รัตกาล อาร์สยาม
เหมือนเคยอยู่ตรงนี้ เหมือนเคยมีวันนั้น
วันที่จูงมือกัน ด้วยความเข้าใจ
แล้วแค่ เพียงไม่นาน
มันก็ลบเลือนหาย ดังไม่เคยพบเจอ
เหลือเพียงแค่คนเหงา และเงาแห่งความหลัง
กอดคำรัก ที่เคยได้ฟังจากเธอ
เหมือนทุก สิ่งสวยงาม
เป็นเพียงความพร่ำเพ้อ เธอนั้นไร้ตัวตน
น้ำตาที่รินไหลมา จากแววตาทุกข์ทน
บอกให้รู้ ว่าคนหนึ่งคนช้ำใจ
เจ็บปวดนัก ความรักเธอเป็นดั่งลม
ผ่านมาพอ ให้ชมแล้วพัดผ่านไป
ต่อให้รักหนักหนา ก็คว้าไม่ได้
ทำได้เพียงแค่นอนร้องไห้ ไว้อาลัยให้ลม
วูบเดียวให้เย็นผิว พริบตากลับปลิวหาย
ฝากร่องรอย ในใจแค่ความขื่นขม
ว่าครั้งหนึ่งร่างกาย เคยได้สัมผัสลม ลมที่ไร้ตัวตน
น้ำตาที่รินไหลมา จากแววตาทุกข์ทน
บอกให้รู้ ว่าคนหนึ่งคนช้ำใจ
เจ็บปวดนัก ความรักเธอเป็นดั่งลม
ผ่านมาพอ ให้ชมแล้วพัดผ่านไป
ต่อให้รักหนักหนา ก็คว้าไม่ได้
ทำได้เพียงแค่นอนร้องไห้ ไว้อาลัยให้ลม
น้ำตาที่รินไหลมา จากแววตาทุกข์ทน
บอกให้รู้ ว่าคนหนึ่งคนช้ำใจ
เจ็บปวดนัก ความรักเธอเป็นดั่งลม
ผ่านมาพอ ให้ชมแล้วพัดผ่านไป
ต่อให้รักหนักหนา ก็คว้าไม่ได้
ทำได้เพียงแค่นอนร้องไห้ ไว้อาลัยให้ลม
