ศิลปิน : แดน วรเวช
ในร้านเล็ก ๆ มีคนเหงา ๆ
ดื่มชาตอนเช้า ฟังเพลงเศร้าตามลำพัง
นั่งมองผู้คน ผ่านมุมถนน
เหม่อมองอย่างนั้น จะอาทิตย์ใกล้จะลา
แอบสบตา ของตัวเอง
แม้มองไม่ชัดสักเท่าไหร่
เพียงรำไร ที่ในกระจก
แสงสะท้อนให้พบ ผู้ชายที่ใกล้จะหมดแรง
อยากหลับตา แล้วเจอเธอได้ไหม
อยากให้เธอยื่นมือเข้ามา โอบกายให้อุ่น
แบบที่คุ้นเคย อย่างวันวาน
หากหลับตา แล้วเจอเธอ อีกครั้ง
จะรั้งเธอ กุมมือของเธอ จูบเธอที่หน้าผาก
จากความรู้สึก ให้เธอรู้ว่าฉันคิดถึงเธอ
ดวงไฟลิบ ๆ ในเมืองเหงา ๆ
ค่ำคืนเหน็บหนาว มีคนเศร้าเดินลำพัง
ที่ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน รู้แค่เพียงใจของเขานั้นใกล้จะพัง
ก้มมองเท้า ที่ก้าวอยู่ รอบกายไม่รู้ใครเป็นใคร
ได้ยินเสียง ของเมืองใหญ่ ที่ไม่คุยอะไรกับฉันสักข้อความ
อยากหลับตา แล้วเจอเธอได้ไหม
อยากให้เธอยื่นมือเข้ามา โอบกายให้อุ่น
แบบที่คุ้นเคย อย่างวันวาน
หากหลับตา แล้วเจอเธอ อีกครั้ง
จะรั้งเธอ กุมมือของเธอ จูบเธอที่หน้าผาก
จากความรู้สึก ให้เธอรู้ว่าฉันคิดถึงเธอ
อยากขอให้รัก ฉันคืนกลับมา
อยากขอเวลา ให้เดินกลับคืน ได้ไหม
ให้เราไม่ต้องจาก ให้เธอไม่ต้องห่าง ฉันไกล
เพิ่งจะรู้ในวันนี้ ไม่มีเธอ ใจของฉัน อยู่ไม่ไหว
ฉันคิด ถึงเธอ คิดถึงเธอ
ให้เราไม่ต้องจาก ให้เธอไม่ต้องห่าง ฉันไกล
เพิ่งจะรู้ในวันนี้ ไม่มีเธอ ใจของฉัน อยู่ไม่ไหว
อยากหลับตา แล้วเจอเธอได้ไหม
อยากให้เธอยื่นมือเข้ามา โอบกายให้อุ่น
แบบที่คุ้นเคย อย่างวันวาน
หากหลับตา แล้วเจอเธอ อีกครั้ง
จะรั้งเธอ กุมมือของเธอ จูบเธอที่หน้าผาก
จากความรู้สึก ให้เธอรู้ว่าฉันคิดถึงเธอ
คิดถึงเธอ
ให้เธอรู้ว่า ฉันรักเธอ
