ศิลปิน : หลง ลงลาย
เมื่อครั้งเยาวัยใครขับกล่อมเจ้า
บรรจงจูบเบาๆ ตรงฝ่าเท้าน้อยๆ
เฝ้าเลี้ยงดูแล ตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย
เทใจเฝ้าคอย วันที่เจ้าเติบโต
เจ้าเป็นอย่างไรเมื่อเจ้าเติบใหญ่ขึ้นมา
ดีชั่วเก่งกล้า มีการศึกษาสวยโก้
ลืมตัวโบยบินเมื่อมั่งมีใหญ่โต
โอหังยโส คุยโวโอ้อวดดี
จะเป็นอย่างไรใครก็ไม่อาจห้ามเจ้า
พอเพื่อนหนุ่มสาวผู้ได้ฟังเพลงนี้
ก้มลงมองตรงฝ่าเท้าก่อนคิดจะทำชั่วดี
สองตีนของเจ้านี้ แหละที่พ่อแม่เคยจูบมัน
ยังจำได้ไหมใครเคยพร่ำสอน
ยามเจ้าจะนอนใครกล่อมให้หลับฝัน
ใครคอยห่วงใยเจ้าได้ทุกวี่วัน
ใครทนร้าวรานเมื่อเจ้านั้นเสียน้ำตา
เจ้าเป็นเด็กดีพ่อแม่ก็ภูมิใจ
ถ้าเจ้าเป็นผู้ร้ายคงไม่มีใครปรารถนา
รอยจูบบนฝ่าเท้าพ่อเจ้าเกินกว่าฟ้า
แล้วสิ่งใดเล่าหนาเจ้าจะหามาตอบแทน
ยังจำได้ไหมใครเคยพร่ำสอน
ยามเจ้าจะนอนใครกล่อมให้หลับฝัน
ใครคอยห่วงใยเจ้าได้ทุกวี่วัน
ใครทนร้าวรานเมื่อเจ้านั้นเสียน้ำตา
เจ้าเป็นเด็กดีพ่อแม่ก็ภูมิใจ
ถ้าเจ้าเป็นผู้ร้ายคงไม่มีใครปรารถนา
รอยจูบบนฝ่าเท้าพ่อเจ้าเกินกว่าฟ้า
แล้วสิ่งใดเล่าหนาเจ้าจะหามาตอบแทน