ศิลปิน : ธานินทร์ อินทรเทพ
นี่ล่ะหรือโลกมนุษย์
คนซื่อที่สุดกลับเป็นคนน่าสงสาร
หน้าชื่นอกตรมระทมทุกข์ทรมาน
ก็ยังยิ้มได้อ่อนหวานเพื่อความสำราญของใครหลายคน
ให้เธอแล้วทั้งชีวิต
ถึงเธอพลั้งผิดไม่เคยนึกเกลียดสักหน
เฝ้าคอยห่วงหาลับตายิ่งพากังวล
ถ้าเธอหิวจัดขัดสนอยากกินเนื้อคนฉันพร้อมยอมพลี
แต่วันนี้เธอคงไม่มีเวลา
มาคิดถึงคุณค่าแห่งความจงรักภักดี
เธอคงจะลืมชายหน้าซึมคนนี้
คนที่ร้อยวันพันปีรักเธอไม่มีแคลนคลอน
หากวันไหนเธอมีโชค
มนุษย์ทั้งโลกคงร่วมยินดีสลอน
แต่ถ้าวันไหนน้ำตาไหลเปื้อนแก้มอ่อน
ขอเธอเว้นที่บนหมอนให้ฉันหนุนนอนทุกข์ร้อนด้วยคน