ศิลปิน : ภูมินทร์ อินทพันธ์
โอ้อกเอ๋ย หัวอกพ่อสื่อ...เป็นขาเป็นมือ
เป็นเครื่องทุ่นแรงขันแข็งเหลือ....ใจ
ธุระชาวบ้านทำได้ไม่กลัว
เรื่องของตัวบอกสาวไม่ได้
เป็นลาโง่ให้เพื่อนใช้งาน
เป็นสะพานให้เขาข้ามไป
เป็นไปรษณีย์ถือกล่องดวงใจ
ของชายอื่นไปให้หญิงอื่น
โอ้ใจเอ๋ย หัวใจละเหี่ย
เราเหมือนกองเชียร์
คอแห้งคอผงแทบล้มดังครืน
นายพรานคนเก่งได้เก้งลืมหมา
พรานยิ้มร่าแต่หมาขมขื่น
เนื้ออดหม่ำก็ชอกช้ำพอ
กระดูกแขวนคอแทบล้มทั้งยืน
ดั่งตัวเราทนเศร้าสุดฝืน
ทนสะอื้นในทรวงพ่อสื่อ
*** ปวดหัวใจ หัวใจพ่อสื่อ
ปวดช้ำทรวงเพราะซึมเพราะซื่อ
ปล่อยไว้นานชาวบ้านเขาลือ
หัวอกพ่อสื่อคงแตกตาย
(***)
